آهنگ نبودی و نشنیدی دلم به گریه نشسته

آسمان ابریست، از آفاقِ چشمانم بپرس.
ابر بارانیست، از اشک چو بارانَم بپرس
تخته یِ دل در کفِ امواجِ غم خواهد شکست
نکته را از سینه سرشارِ توفانَم بپُرس
نبودی و نشنیدی دلم به گریه نشسته
میانِ خاطره هایت
چه کرده ای؛ که پس از تو به هَر کجا که تو بودی
غمی نشسته به جایت